De complexiteit van GenAI en toetsing, en waarom er geen quick-fixes zijn
Onze toetsexperts tippen 💡
De opkomst van generatieve AI zet het hoger onderwijs flink op zijn kop. In het wetenschappelijk artikel “The Wicked Problem of AI and Assessment” komen Corbin, Bearman, Boud en Dawson tot de conclusie - na een lezenswaardige analyse - dat het zelfs een wicked problem is: een ingewikkeld vraagstuk zonder simpele oplossing(en). Even de AI-detector aanzetten? Overgaan op mondelingen of CGI's? Bestraffen? Wat beleid schrijven? Vergeet het maar; zo simpel is het niet.
Als je namelijk kijkt naar de 10 kenmerken die een probleem een zogenaamd "wicked problem" maken, dan moet je wel concluderen dat GenAI bij toetsing dit ook is. Het idee dat je met de juiste aanpak dit vraagstuk even kunt oplossen, miskent de aard van het probleem. Je kunt hooguit betere of minder goede oplossingen onderkennen, maar zeker niet dé correcte oplossing.
Wat we wel moeten doen: aan docenten de professionele vrijheid geven zelf aan de slag te gaan. En het aan docenten over te laten om dit op de juiste manier te omarmen. Door deze docenten toestemming te geven (of jij als docent de ruimte te pakken) om:
- compromissen te sluiten: oplossingen zijn altijd een evenwicht tussen soms tegenstrijdige belangen en toetscriteria (de meest valide oplossingen zijn niet altijd haalbare oplossingen)
- te divergeren: succesvolle praktijken in de ene onderwijssituatie hoeven niet te worden gekopieerd naar een andere context. Sterker nog: juist niet.
- te herhalen: verwacht geen oplossingen die meteen definitief en perfect zijn. Dat zal nooit het geval zijn.
Alleen dit is volgens de auteurs een passende manier om met alle toetsuitdagingen om te gaan.
Thomas Corbin, Margaret Bearman, David Boud, Phillip Dawson
The Wicked Problem of AI and Assessment
Assessment & Evaluation in Higher Education (Taylor & Francis)
September 2025
DOI:10.1080/02602938.2025.2553340
